Πιστεύω πως αν τον γνώριζε η βασίλισσα της Αγγλίας θα του έδινε τον τίτλο “sir”
Ένας εκ φύσεως ευγενής άνθρωπος,ένας εκ γενετής νόστιμος μάγειρας.
Αυτή την φόρα τον συνάντησα σε ένα χώρο με ιστορία, που μετράει έναν αιώνα, το ΝΤΟΡΕ, ίσως το πιο εμβληματικό στέκι του αστικού Ηρακλείου.Το Ntoré Gastronomy & Symposia δεσπόζει σε ένα από τα υψηλότερα σημεία στην καρδιά της πόλης του Ηρακλείου και αποτελεί ένα χώρο υψηλής αρχιτεκτονικής αισθητικής, γαστρονομίας, πολιτισμού και ψυχαγωγίας.
Με το που μπήκα μέσα στον χώρο ήταν εκεί να με υποδεχτεί. Οδηγώντας με στο τραπέζι μου περάσαμε δίπλα από πολύ όμορφα και περιποιημένα φυτά εσωτερικού χώρου. Και κάπου εκεί τον έχασα! “Ένα μαχαίρι βρε παιδιά”…. λέω εντάξει θέλει να με σκοτώσει εδώ, με θέα το Ηράκλειο! Όμως προς μεγάλη μου έκπληξη αυτός ο άνθρωπος είχε δει δύο κιτρινισμένα κλωνάρια, που κανείς μας δεν είχε παρατηρήσει και τα έκοψε με μεγάλη φροντίδα και σεβασμό προς το φυτό.
Αυτό ήταν, αν μέχρι εκείνη την ώρα των θαύμαζα για ότι κουβαλάει στο μαγειρικό δισάκι του, τώρα πια τον είχα αγαπήσει για αυτό που κρατάει στην καρδιά του.
Στην αρχή μου έφερε ψωμί προζυμένιο που ο ίδιος φτιάχνει,αχνιστό, με καλούδια της Κρητικής γης, ολόγυρα στον δίσκο από ξύλο ελιάς. Παξιμάδια με ξινόχοντρο και μέλι, φουρνιστές ελιές, ποικιλία από γραβιέρες και σταμναγκάθι Χανιών,κάτι γεμιστές πιπεριές με τυρί μαλακό,μία μπουκίτσα, που όμως ήταν τόσο ανάλαφρη και αφράτη, που νόμιζα ότι δαγκώνω σύννεφο!
Το μεγάλο ατού βέβαια του καλωσορίσματος ήταν τα άγρια αγκιναράκια τουρσί, τα οποία ήταν τόσο μικρά όσο μία ελιά. Έχω μαζέψει πολλές φορές και έχω δοκιμάσει την αληθινή γεύση της αγκινάρας,την σκληρή πραγματικότητα της φύσης όπως μου αρέσει να λέω, με μπόλικο φρέσκο ελαιόλαδο,αλλά τολμώ να ομολογήσω πως σε εστιατόριο τα πετυχαίνω πρώτη φορά και αυτό για μένα ήταν μία γευστική έκπληξη.
Στην συνέχεια ήρθε το κατσοχήρι, ένα τυρί μαστιχοτό που γίνεται υπέροχο σαγανάκι και που τείνει να εξαφανιστεί από την Κρήτη. Θαρρώ μόνο δύο το παράγουν πια. Το τυρί λοιπόν αυτό , μου το έφερε σε κρούστα βρώμης και ξηρών καρπών και το συνόδευε με μία σάλτσα τριαντάφυλλο θυμάρι. Μία απόλυτα ισορροπημένη σάλτσα, γλυκιά για αλμυρό πιάτο, που δεν θυμίζει πολλές από τις γλυκές μαρμελάδες που τρώμε κατά καιρούς στα εστιατόρια, και που πολλές φορές την ίδια μαρμελάδα την βάζουν και στο επιδόρπιο! Ήταν μία μαρμελάδα φτιαγμένη για να εξισορροπήσει την αλμύρα και την λιπαρότητα του τυριού. Τα αρώματα του φρεσκοτριμμένου πιπεριού,αλλά και του θυμαριού υπογράμμισαν όλο το πιάτο.
Οι κολοκυθοανθοί με μαλακά Κρητικά τυριά και ξύσμα εσπεριδοειδών έκαναν απότομα την εμφάνιση τους και όλοι μαζί αναφωνήσαμε ωωω! Αφράτοι, χωρίς περιττό λάδι με πλούσια αλλά όχι βαριά γέμιση,μπουκιά και αναστεναγμός!
Κατσικάκι με σκιουφιχτά μακαρόνια και εδώ θα πω τα εξής :
- καθαρή γεύση
- ποιοτικό κατσικάκι
- σπιτικό
- λιτό
- λιωμένο
- συνταγή παραδοσιακή
Όλα αυτά όμως σε άριστη και αριστοτεχνική απόδοση που μόνο από γιαγιά έχω δοκιμάσει!
Και εκεί που νόμιζα ότι περιμένω το επιδόρπιο, έρχεται και ένα οσομπούκο το οποίο απλά ξεκόλλησε από το κόκκαλο και εξαφανίστηκε σε χρόνο ρεκόρ από τα πιάτα μας. Ήταν που είχαμε σκάσει από το πολύ φαγητό!
Εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα ότι μπορώ να φάω και άλλο, γιατί ο Πέτρος είναι μάγειρας με ανάλαφρο χέρι, όλα ήταν αέρας, σαν εκείνον που λέει το τραγούδι..που περνά μέσα στης πόλης τα στενά και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν!
Τα γλυκά που έκλεισαν το υπέροχο αυτό γεύμα μας ήταν γλυκό συκαλάκι μία σταλιά και το δεύτερο ήταν μία μπάλα παγωτού περιτριγυρισμένη από κανταΐφι σιροπιασμένο με περγαμόντο και φιστίκι Αιγίνης! τι άλλο θέλεις να σου πω;;;;
Και αφού τελειώσαμε και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε μας λέει: ” μισό λεπτό να σας φέρω ένα ρακόμελο” και μας φέρνει ΑΥΤΟ!
Όπως καταλαβαίνεις όχι απλά σου προτείνω να πας στον Πέτρο και στο Ntore, σε προκαλώ να δοκιμάσεις όσα περισσότερα πιάτα μπορείς και να μου τον φιλήσεις!
